پنجابی غزل
ہور نہیں کوئی آیا دل دے ڈیرےتے
چوری ہوئی تے پہلا پرچہ تیرے تے
ایس واری تے ویہل نئیں لبھی لوکاں توں
اپنے آپ نوں مِلاں گے اگلے پھیرے تے
اک واری تے چکر آ گئے دریا نوں
انج مچھی نے سُٹیا جال مچھیرے تے
تک تک پنڈ دیاں سنجیاں کالیاں گلیاں نوں
دیوا ہو گئی کوئی اکھ بنیرے تے
جھوردا بیٹھا اے کر کے بند پٹاری نوں
سپنی جادو کر گئی اج سپیرے تے
مرشد جان چھڑائی نفس کمینے توں
سپ نوں کیلیا میں جوگی دے ڈیرے تے
قاضی صاحب من گیاں میں تہانوں وی
میرا قتل وی پا دتا جے میرے تے
282
